குரு பார்வை.
குரு பற்றிய ஒரு பார்வை.
எழுத்தறிவித்தவன் இறைவனாவான் என்பது பழமொழி - இது சொல்லும் எழுத்து நம் தலையில் எழுதப்பட்டது; எழுதுகோலை நம் கரத்தோடு பற்றி ஆசிரியர் எழுதப்பழக்கிய எழுத்தல்ல அது.
மாதா பிதா குரு தெய்வம்.
அன்னையும் பிதாவும் முன்னறி தெய்வம்.
எனில் யார்தான் நிஜமான குரு?
நமக்கு தெரியாததை கற்றுத்தந்து / செய்து காட்டி / வாழ்ந்து காட்டி, செய்யக்கூடாதவற்றிற்கும் இலக்கணமாய் திகழ்ந்து வாழ்வுத்தடத்தின் அடுத்த புள்ளிக்கு நம்மை இட்டுச்செல்லும் எவரும்/எதுவும் நமக்கு குரு.
அது பனையோலையில் காற்றாடி செய்ய கற்றுத்தந்த மனிதனாகவும் இருக்கலாம், தன் குஞ்சுகளுக்கு இரை எப்படி உண்பது என செய்து காட்டி கற்றுத்தரும் தாய்க்கோழியாகவும் இருக்கலாம், நம் வாகன சக்கரத்தில் முள் எடுத்து துளை அனைத்து நம் பயணத்தை தொடரச்செய்யும் நாம் அறிமுகம் செய்துகொள்ள விரும்பாத யாரோவாகவும் இருக்கலாம்.
வாழ்க்கை என்பது ஒற்றை நூல் சரடல்ல. ஒற்றை நூல் சரடும் ஆகாது.
வாழ்க்கை என்பது பலவிதமான நூல்களால் ஒவ்வொருவரின் ஆன்மாவின் தறியிலும் நாமே நெய்துகொள்ளும் ஆடை.
இதில் ஊடும் பாவுமாய் ஊடுறுவி நிறம் சேர்ப்பது, உறுதி தருவது, மிருதுவாக்குவது, அடர்த்தியாக்குவது எதுவென்று சிந்தித்தால் கண்ணுக்கெட்டிய தொலைவு வரை நாம் காண்பதெல்லாம் குருமார்களாகவே இருக்கும், கல்லாகவோ, புல்லாகவோ, பூண்டாகவோ, பறவையாகவோ, விலங்காகவோ, மனிதராகவோ!
குரு வேண்டும் என்ற உணர்தல் முளைத்து அது தேடலாகி, குரு யார் என்ற தவிப்பில் அலையும் மனிதரில் அநேகர் ஒற்றை குருவினுள் ஒடுங்கிப்போகின்றனர்.
ஒரு புள்ளியில் தேடலின் விடை கிடைத்தாலோ கிடைக்காமல் போனாலோ, அடுத்தடுத்த தேடல்கள் வரிசை கட்டி நிற்க, அதே குருவிடமே அவர்களுக்கு விடை கிடைக்க வாய்ப்போ அவசியமோ இல்லையென்றால் அதை குருவின் குற்றமாக்கி அடுத்த குருவை தேடி ஓடும் இவர்களது வாழ்வு.
நாம் குழந்தைகளாய் பிறக்கையில் அம்மாவின் மார்தேடும் ஞானத்தை நம்முள் புதைத்தே அனுப்பப்பட்டிருக்கிறோம்...
குழந்தைகளின் கற்றலை சற்றே கவனிப்பவர்க்கு ஒரு உண்மை புரிபடக்கூடும்; குழந்தைகள் தாம் காண்பவை அனைத்திடமிருந்தும் கற்கின்றன.
குழந்தைகள் எவரையும் / எந்த உயிரையும் எதிர்பார்ப்போடு அணுகுவதில்லை.
எல்லாமாய் அல்லதுமாய் இருந்ததனை இருந்தபடி இருந்துகாட்டிய மரத்தடி இறை, நம் ஒவ்வொருவரின் உள்ளிலும் குருவாய் பொதிந்து காத்திருக்கிறது...
'சார்பு நிலை' இன்றி தேடுதல் செய்து தேடலின் தீர்வை சுயமாய் தன்னுள்ளே காணச்சொன்ன ஜிட்டு. கிருஷ்ணமூர்த்தி, தன் கருத்தை விட்டு தன்னைமட்டும் பற்றிக்கொள்வார்களே மனிதர்கள் என்கிற புரிதலால்தான் 22 வயதில் சிம்மாசனம் துறந்தார் (Order of the Star).
(to be told how spiritual you were; only you knew whether you were corrupt or not corrupt inside, nobody could tell you. His only object in life from then on would be to set men absolutely free to discover truth for themselves and not to be told what truth was, or be led in any way; they had to find it, if they wanted to find it, for themselves, and he was going to help them to be free.
- Mary Lutyens, Biographer of J. K)
நம்முள்ளே பொதிந்திருக்கும் இறையின் புறவெளிப்பாடுதான் சதா சர்வமும் நம்மை நீக்கமற சூழ்ந்திருக்கும் இயற்கை.
இயற்கை என்னும் பெரிய குரு, நம்மை "மூச்சு பிடித்து" அழைத்துச்செல்கிறது நமக்கு உள்ளேயும் வெளியேயும்; கண் திறந்தால் கனவு கலையலாம் :-)
கருத்துகள்
கருத்துரையிடுக