ஐயா, குழியைக்காணுமையா! புள்ளைகளெல்லாம் பட்டினியில சாகுதுய்யா!!!
உலகம் முழுவதும் உள்ள அனைத்து பெருவணிக நிறுவனங்கள் கடந்த நாற்பது ஆண்டுகளாக 24*7 உற்பத்தி செய்துகொண்டிருக்கும் ஒரே உலகத்தரமான பொருள், குப்பை!
நூற்றுக்கணக்கான ஆண்டுகளாக மக்காது உழைக்கும் பொருள் என்றால் உன்னதமான தரம் என்றுதானே பொருள்!
இந்த நாற்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்னும் பூமியில் கோடிக்கணக்கான மக்கள் வாழ்ந்தார்கள்தானே, அப்படியென்றால் ஏன் அப்போது இந்தமாதிரி 'தரமான' குப்பைகளே இல்லை?!
இன்றைய உலகம் மிக அதிகமாக செலவழித்து கையாள முயல்வது அணுக்கழிவுகளல்ல!
வணிகக்கழிவுகள் இப்படி கட்டுக்கடங்காமல் பெருகி, நம் வளமான மண்ணின் மீது பரவும் புற்றுநோயாகி மண்ணை மலடாக்கி, உள்நுழைய முயலும் தண்ணீரையும் தடுத்து நிறுத்தி...
ஐக்கிய நாடுகள் அமைப்பு, ஏன் இந்த குப்பை மேட்டரில் தலையிடாது நாற்பது ஆண்டுகளாக மூக்கைப்பிடித்துக்கொண்டு ஒதுங்கி நிற்கிறது?
கிணற்றைக்காணவில்லையென பகடி பேசும் நம் மக்கள் யாரும் கிணறுகள் காணாமல் போவதற்கு முன்னரே தொலைந்துபோன நம் எருக்குழிகளைப்பற்றி ஏன் பேசுவதே இல்லை?
அம்மன்குளத்தெரு என்று என்றோ கட்டிடங்களாகிப்போன குளங்கள் இன்றும் சாலைகளின் பெயரில் மட்டும் இருப்பதைப்போல, எத்தனை ஊர்களில் இன்று கூட எருக்கம்பெனி பஸ் ஸ்டாப்புகள் உள்ளன என்று தெரியுமா?
கிராமங்களில் வீட்டுக்கு வீடு எருக்குழி. சாணம் முதல் வீட்டுக்கழிவுகள் வரை அனைத்துக்கும் இதுவே டெஸ்டினேஷன். ப்ளாஸ்டிக் பைகள் அறவே இல்லை அப்போது.
எருக்குழிகளின் ஓரங்களில் பரங்கி, பூசணி கொடிகள், தக்காளி, கத்தரி, மிளகாய் செடிகள், குழிகளின் மேலேயே அவரை, பீர்க்கன், பாகல், சுரை என கொடிகள் பின்னி ஓடி, சடை சடையாய் காய்த்து நிற்கும்.
மனிதரும் கால்நடைகளும் உண்டது போக எஞ்சியது உப்பு மோரில் ஊறி, வெயிலில் காய்ந்து வற்றலாகி, காய்ப்பு இல்லாத பின்மழைக்காலங்களில் (ஐப்பசி, கார்த்திகை, மார்கழி) மீண்டும் காய்கறிகளாக உருவெடுக்கும் விந்தை ஒவ்வொரு வருடமும் தொடரும்.
மழை முடிந்தபின் கோடை துவக்கத்தில் எருக்குழியின் குப்பைகள் உரமாக மாறிப்போயிருக்கும், மனிதர்களின் எத்தனம் எதுவும் இல்லாமலே!
பார வண்டியில் எருக்குழியின் உரங்கள் ஏறி வயலுக்குப்போய் இறங்கும், உழுத நிலங்களில்.
விதைப்பு தொடரும், பயிர் வளரும், செழிக்கும், கதிர் முற்றும். அறுவடையாகி வீடு சேர்ந்து (நெற்)குதி்ரில் ஏறும்!
இந்த அற்புத சுழற்சிச்சக்கரத்தில் பெருவணிகம் எறிந்த spanner, ப்ளாஸ்டிக் பேக்கிங்.
விவசாய பணிகளுக்கு எஞ்சிய எருவை (உரங்களை), வணிக நிறுவனங்கள் விலை கொடுத்து வாங்கி ஓரிடத்தில் சேமித்து, எரு தேவைப்படும் மற்ற விவசாயிகளுக்கு விலைக்கு விற்கும்.
இந்த வணிகம் நிகழும் இடங்கள் எருக்கம்பெனிகள் என்று அழைக்கப்பட்டன. பேருந்து நிறுத்தங்கள், கடைகள் என கம்பெனி ஏரியா எப்போதும் களைகட்டியிருக்கும்...
இன்று எருக்குழிகள் இல்லை.
அவை சார்ந்த
காய்கறிக்கொடிகள்,
அவை தந்த உணவு,
எஞ்சியதால் ஆன வற்றல்,
வற்றல் மறிபடி காய்கறியாகும் விந்தை,
எருவாகிப்போன குப்பை,
எரு சுமந்த பார வண்டிகள்,
வண்டி இழுத்த காளைகள்,
எரு வாங்கி விற்ற நிறுவனங்கள்
இவை அனைத்தையும் ப்ளாஸ்டிக் என்ற புற்று நோய்க்கு பலி கொடுத்தோம் (பலி கொடுத்தது இன்னும் நிறைய...).
ட்ராக்டர், ட்ரெய்லர்,
பெட்ரோல் பங்க்குகள்,
அக்ரோ சர்வீசஸ்,
சூப்பர் மார்க்கெட்,
மல்ட்டி ஸ்பெஷாலிடி மருத்துவமனைகள்
என மாற்றம் கொண்ட வாழ்வியலில் இன்று இரட்டைப்புற்று!
- ஒன்று, ப்ளாஸ்டிக் மண்ணுக்கு தந்தது
- இரண்டு, மண்ணிலிருந்து நேரடியாக வயிற்றுக்குச்செல்லாமல், ஆய்வுக்கூடங்களிலும், தொழிற்சாலைகளிலும் தங்கி, பல கெமிகல் காதலர்களுடன் கூடி, பின் நம் வயிற்றை அடையும் உணவு நம் உடலுக்கு தந்தது.
இந்த இரண்டும் சேர்ந்து உருவாக்கிய மூன்றாவது புற்று, மிகக்கொடிய புற்று, moral cancer!
சுற்றி நிகழும் எதுவும் தம்மை பாதிக்காத பரமாத்மாக்கள் போல நம்மை தின வாழ்வில் இயங்கவைப்பது இந்த மூன்றாவது புற்று.
இவற்றுக்கு நாம் தனிமனிதராய் நாம் ஒவ்வொருவரும் கொடுத்துக்கொண்டிருக்கும் விலை என்ன தெரியுமா?
நச்சாகிப்போன காற்று,
நாற்றமடிக்கும் சாலைகள்,
பிணி தரும் நீர்,
மரங்களில்லாத, காற்றில்லாத ஏர் கண்டிஷன்ட் சுவாசம்,
தொடர்ந்து மருத்துவமனை பயணங்கள்,
மாதாந்திர லிஸ்ட் போட்டு வாங்கும் மருந்துகள்,
இன்னும் சேர்த்துக்கொண்டே போகலாம்.
மலை மலையாய் உலகெங்கும் பெருகி வரும் குப்பைகளை கையாள, மறு சுழற்சி செய்ய, எருவாக மாற்ற, பாதுகாப்பாக மூடிவைக்க, உலக நாடுகள் செலவிட்டுக்கொண்டிருக்கும் தொகை என்ன தெரியுமா?
மக்கும் குப்பைகளை மட்டுமே கையாண்டு பழகிய ஒரு தலைமுறையின் வாரிசுகள் இன்று பல நகரங்களில் மக்கும் குப்பை, மக்கா குப்பை அறிந்து, பிரித்து கொட்டமுடியாமல் ஒன்றாய் கட்டி கொட்டுவதும், ஆடு மாடுகள் அவற்றை ப்ளாஸ்டிக்கோடு உண்டு வயிறு வீங்கி இறப்பதும் நாம் அனைவரும் அறிந்தும் அறியாதது...
17 வயது டச்சு நாட்டு இளைஞன் ஒருவன், நீள் கரங்கள் பொருத்திய கப்பல்கள் பலவற்றை கடலுக்கு அனுப்பி, நீர்மேல் மிதந்துகொண்டிருக்கும், ப்ரான்சு நாட்டை விடப்பெரிய ஒரு ப்ளாஸ்டிக் குப்பை படலத்தை அகற்ற பெரு முயற்சி செய்கிறான்.
பதினைந்து வயது சிறுமி ஒருத்தி பள்ளிக்கூடத்தை புறக்கணித்து, உலகத்தலைவர்களின் மென்னியை பிடித்து உலுப்பி, 'எங்கள் எதிர்காலத்தை திட்டமிட்டு அழிக்க உங்களுக்கு யார் உரிமை தந்தது?!' என முழங்கிக்கொண்டிருக்கிறாள்.
எது இவர்களை இவ்வாறு செய்யத்தூண்டுகிறது?
நம் பங்கிற்கு நாம் என்ன செய்துகொண்டிருக்கிறோம்?
ஒலிம்பிக்கில் வட்டு எரியும் வீரர்களைப்போல வாகனங்களில் விரைந்துகொண்டே குறிபார்த்து பொதுக்குப்பைத்தொட்டிகளில் நாம் கொண்டு வந்த ப்ளாஸ்டிக் குப்பை மூட்டைகளை தூக்கி எறிந்து விரைந்து கடக்கிறோம்...
பின்குறிப்பு:
2011 இல் அரசு வெளியிட்ட அறிக்கையின்படி ஒரு ஆண்டில் இந்தியர்கள் கொட்டும் குப்பை... ஐநூற்று நாற்பத்தியேழு கோடியே ஐம்பது லட்சம் டன். அதாவது, 547,50,000 * 1000 கிலோ!!!
இன்று இது 1000 கோடி டன்னை உறுதியாய் தாண்டியிருக்கும்.
இந்திய அரசு, சராசரியாக நபர் ஒருவர் எறியும் குப்பைகளை கையாள உத்தேசமாய் 350 ரூபாய் செலவிடுகிறதாம்.
அதாவது, 4.55 லட்சம் கோடி ரூபாய், நம் 130 கோடி மக்களின் குப்பையை கையாள அரசுக்கு ஆகும் செலவு!!!!
இது நேரடி செலவு மட்டுமே. மறைமுக செலவு (குப்பையாகும் dumpyards, வேதிக்கழிவுகள் குப்பையிலிருந்து கசிந்து நிலத்தில், நீரில், காற்றில் கலந்து மக்களை பாதித்து, பழுது நீக்க அவர்கள் செய்யும் மருத்துவச்செலவுகள், அவர்களது நோய்களால் குறையும் உற்பத்தித்திறன் (productivity)) என இந்த செலவுக்கணக்கு அனுமார் வால் போல நீண்டுகொண்டே போகும்.
இன்னொரு அசிங்கமான புள்ளி விபரம்:
இந்த ஆயிரம் கோடி டன் குப்பையில் 70 சதவீதமாவது உரமாக மாறக்கூடிய கழிவுகளாக இருக்கும். ஆனால் இவை உரமாகாமல் landfill களில் அடக்கம் செய்யப்பட, நம் விவசாயிகளின் ஆண்டு உர செலவு எவ்வளவு தெரியுமா?!
28,000 கோடி கிலோ உரங்கள்! Average ஆக கிலோவுக்கு 50 ரூபாய் என்று கணக்கிட்டால்கூட 14 லட்சம் கோடி ரூபாய்!!! இதில் மானியம் வேறு!!!
இந்திய விவசாயிகளுக்கு இலவசமாய் அவர்களது எருக்குழிகளில் இருந்து கிடைத்துவந்த குப்பை, அவர்களிடம் இருந்து மெல்ல பிடுங்கப்பட்டதால் நம் அரசுக்கு வருடம்தோறும் நேரும் செலவு (fertilizer subsidy 25% என்று கணக்கிட்டால்கூட), குறைந்தது 8 லட்சம் கோடி!
விவசாயிகள் subsidy போக உரங்களுக்காக செலவிடும் தொகை 10.5 லட்சம் கோடி!
ஆக, 18.5 லட்சம் கோடி பெறுமானமுள்ள நம் எருக்குழிகள் காணாமல் போச்சே மக்கா!!!!
The figures may not be accurate but they give us the magnitude of our stupidity!
இந்தியாவில் மட்டுமே இவ்வளவு செலவென்றால் மற்ற உலக நாடுகளையும் கணக்கிலெடுத்தால்...தலை சுற்றுகிறதா!
இப்போது சிந்தித்துப்பாருங்கள் ஏன் உலகில் பலர் இன்றுவரை பட்டினியோடு போராடிக்கொண்டிருக்கின்றனர் என்று...
இன்னும் சிந்தித்துப்பாருங்கள், இந்த நாற்றமடிக்கும் சிக்கலுக்குள் Bill Gates போன்றோர் ஏன் நுழைவதில்லை என்று!
பின்குறிப்பு 2:
எருக்குழி, புறக்கடை எருக்குழி, கிராமத்து எருக்குழி, கிராமத்து வீட்டு எருக்குழி என எத்தனை மாறுவேடங்களில் Google Images இல் தேடினாலும் Google தரும் result:
:-(
:-(
:-(
கருத்துகள்
கருத்துரையிடுக