ஆவணம்.
தமிழகத்தில் தஞ்சை தாண்டி பட்டுக்கோட்டை, பேராவூரணி என நூல்பிடித்து போனால் பேராவூரணி தாண்டி வருகிற ஒரு சிறு கிராமம்.
அங்குமேல்நிலைப்பள்ளி ஒன்று, கோ எட். தமிழ் மட்டுமே பயிற்று மொழி (ஆங்கிலம்கூட தமிழில்தான்!!). படிப்பைத்தாண்டி அவ்வப்போது கீரமங்கலம் வீ.ஆர்.கே தியேட்டரில் பாடாவதி திரைப்படம் ஏதாவது பார்க்க அழைத்துச்செல்வார்கள். அதுவே பெரிய விஷயமாய் பேசப்படும் :-)
இப்படியான ஒரு சூழலில், 'மாத்தி யோசி மனோகரா' என நானே ஒரு டூர் ப்ரோக்ராம் ஆர்கனைஸ் செய்கையில் நான் எட்டாம்ப்பு படித்துக்கொண்டிருக்கிறேன்.
'பெரும்பாண்டிக்கு யாரெல்லாம் வரீங்க?! ஒலகத்திலயே ரொம்ப அற்புதமான எடமாம். சோலையும் ஆறும் அருவியுமா இருக்குமாம். போறதே ரொம்ப சி்ரமமாம், போனவங்களுக்கு திரும்பி வரணும்னே தோனாதாம். பஸ் டிக்கட்டு 25 பைசாதானாம்' என நான் வகுப்புத்தோழர்களிடம் அறிவித்துவிட்டு விளையாடப்போய்விட்டேன்.
வாயுள்ள பிள்ளை பரப்பும் என்பதாய் நான் கேம்ஸ் பீரியட் முடிந்து வரும்முன்னே பெரும்பாண்டி வைரலாச்சு.
அஞ்சாம்ப்புலேர்ந்து பத்தாம்ப்பு வரை பெண்டு பிள்ளைகளெல்லாம் சேதி கேள்விப்பட்டு பெயர் பதிய என் வகுப்பில் திரளவும், அடுத்த பீரியடுக்கு பாடமெடுக்க வந்த புவியியல் ஆசிரியரால் வகுப்புக்குள் நுழைய முடியாது கடுப்பாகி கைக்கு கிடைத்த முதுகில் ஓங்கி ஒரு அடி கொடுத்து 'என்னடா நடக்குது நாட்டுல?!' என உருட்டி முழித்து வினவவும், அடி வாங்கிய பையன் 'பெரும்பாண்டியாம் சார். சூப்பரான எடமாம். டூர் போறாங்களாம். நானும் அவன்ட்ட பேரு குடுக்கலாம்னு வந்தா...இப்ப்ப்டி அடிக்கிறீங்களே சார்' என அழுதுகொண்டே முடிக்கவும் நான் வகுப்புக்குள் நுழையவும் டைமிங்கோ டைமிங்கு!
புவியியல் ஆசிரியர் உள்ளூர்க்காரர். அவர் இந்த ஊரின் பெயரை அதுவரையில் கேள்விப்பட்டதே இல்லை. ஆனாலும் கௌரவத்துக்காக, 'பெரும்பாண்டிதான, அப்பறமா பேரு குடுக்கலாம் கிளம்பு' ன்னு அவன அனுப்பிட்டு, விந்திய மலையின் புவியியல் சிறப்புகளை பட்டியல் போட்டுட்டு கிளம்புறாரு.
வகுப்ப விட்டு வெளிய போனவரு ஒரு நிமிஷம் நின்னு யோசிச்சிட்டு, 'இங்க வா' ன்னு என்ன கூப்பிடவும், வேகமாக ஓடுனனா, 'எலேய்! கேள்விப்பட்டதெல்லாம் உண்மையா?' ங்கவும், 'ஆஹா!' ன்னு 'ஆமாம் சார், ஆமாம்' னு தலைய ஆட்டினேன்.
'சரிடா, என்னக்கின்னு சொல்லு, நானும் வரேன்' னு சொல்லிட்டு போய்ட்டாரு.
எனக்கு வயிறு கலங்கி ஒண்ணுக்கு, ரெண்டுக்கு, மூணுக்குன்னு என்னன்னமோ ஃபீலிங்கு!
பைய அவரு பின்னாலயே போயி, அவரு ஆசிரியர் அறைக்குள்ள நொழையவும், தயங்கி தயங்கி உள்ளே போயி, "சார், சார்... பெரும்பாண்டிங்கிறது... சுடுகாடு சார்! இன்னிக்கி காலைல ஸ்கூலுக்கு வர்றப்போ ஒருத்தர பாடைல தூக்கிட்டு போனாங்களா, அப்ப ஒருத்தரு மப்புல 'பெரும்பாண்டிக்கே போய்டியேடா பாண்டி! ஒன்ன நா இனிமே எங்கடா பாப்பேன்?' னு அழுது சலம்பவும், பக்கத்தில நடந்துகிட்டிருந்த ஒரு தெரிஞ்ச பாட்டிகிட்ட, 'ஏன் பாட்டி, அவரு பாக்கணும்னா பெரும்பாண்டிக்கு போய் பாக்கவேண்டியதான, ஏன் இப்படி அழுவுறாரு?' ன்னு கேட்டனா, அந்த பாட்டி சிரிச்சிகிட்டே 'மயானம்' பா அது. அங்க போனவங்க திரும்ப முடியாது' ன்னு சொல்லிட்டு நடைய எட்டி போட்டு போய்டுச்சி.
கேட்டத நம்புறதுக்கு கஷ்டமா இருந்ததா, நெசந்தானான்னு போய் பாக்கவும் ஆசை, தனியா போகவும் பயம். அதான்...செட்டு சேக்கலாம்னு பாத்தா... நீங்களும் வரேன்னு சொல்றீங்களே' ன்னு திக்கி திக்கி சொல்லி முடித்தேன்.
ஈயாடவில்லை சிவந்துபோன அவர் முகத்தில்!
'மான்களுக்கு விரித்த வலையில் சிக்கிய சிங்கமாய்' பிடரியை சில முறை சிலிர்த்துக்கொண்டபின்... அடிப்பார் என ஓடத்தயாராக நின்றால்... இடி சிரிப்பு சிரிக்கிறாரு மனுசன்!
நெசமான சிரிப்புதானான்னு சில நிமிஷம் கேப்பு விட்டு நானும் சேர்ந்து சிரித்தேன்!
வகுப்புக்கு மீண்டு வந்து, 'பெரும்பாண்டிக்கு சின்னப்பசங்க எல்லாம் போமுடியாதாம். வயசாஆஆஆஆனவங்க மட்டும்தான் போலாமாம். அதனால டூரு கேன்சல்ட்' என சோகமாய் அறிவித்தாலும், மனதில் மரணத்தை வென்றது போல ஒரு மகிழ்ச்சி!
இலவச இணைப்பு:
நான் ஒரு கதை சொல்லி என்பது எனக்கு 10/11 வயதிலேயே தெரிந்துவிட்டது. செவன் ஸ்டோன்ஸ் விளையாடி முதுகெல்லாம் பந்தடி வாங்கி, இளைப்பாற ஒரு கொய்யா மரத்தில் நானும் என்னை விட சிறுவன் ஒருவனும் கால்களை தொங்கப்போட்டுக்கொண்டு கதை பேசுகையில், திடீரென :டேய், ஒன்ன அமெரிக்காக்கு அழைச்சிட்டுப்போவட்டுமா இப்பவே? எங்கிட்ட ஒரு மந்திரக்கம்பளம் இருக்கு' என ஆரம்பிக்கையில் அமெரிக்காவுக்கு ஸ்பெல்லிங் கூட தெரியாது எனக்கு!
அடுத்த பத்து நிமிடங்கள் என் கற்பனைக்கு சிறகு முளைக்கவும்... இரண்டு விஷயங்கள் நடந்தது:
1. அந்த சிறுவன் அவனது கற்பனையில் நான் சொன்ன தூரதேசத்தில் பயணம் செய்யத்தொடங்கிவிட்டான் என அவனது கண்களை பார்த்தே உணர முடிந்தது!
2. திடீரென அவனது கண்களில் தோன்றிய பயம்! 'தனியே அமெரிக்காவில் நான்! அம்மா அப்பாகிட்ட சொல்லிக்கலையே!! தேடுவாங்களே, காணாம அழுவாங்களே!!!' என்ற பயம்!
'எனக்கு பயமா இருக்கு; நான் வீட்டுக்கு போறேன்' என்று பதிலைக்கூட எதிர்பாராமல் குதித்து ஓடியவன் அதன் பின் ஆறு மாசத்துக்கு நாங்கள் செவன் ஸ்டோன் விளையாட ஆள் பிடிக்கையில் எல்லாம் தலைமறைவாய் திரிந்தான் :-)
கருத்துகள்
கருத்துரையிடுக