"ரியல்" எஸ்டேட்!
புது வீடு வாசனையே தனி!
புதுவீடு புகுந்த அன்று சுற்றமும் நட்பும் அன்பில் நனைந்த வாழ்த்துக்கள் தூவ வாழ்வு இனிதே ஆரம்பம்.
வீடு வந்து சில காலம் 'finishing touches' எல்லாம் கொடுத்து முடித்தபின் எப்போதாவது சில பழுதுபார்த்தல் வேலைகளும், குறிப்பிட்ட கால இடைவெளியில் scheduled maintenance எனப்படும் பழுதுபார்த்தல் / எதிர்கால சரிபார்ப்பு வேலைகளை முன்கூட்டியே தவிர்த்தல் வேலைகளையும் செவ்வனே செய்து, மனதுக்குப்பிடித்த வகையில் வீட்டை அலங்கரித்து, நிறம் மாற்றி, மெருகேற்றி என செவ்வனே வாழ்கையில் ஒரு நாள் முன்னறிவிப்பு ஏதுமின்றி வீட்டை காலி செய்யும்போதும் தெரியாது, நம் சொந்த வீடும் வாடகை வீடுதான் என்று!
வீடென அதுவரை நாம் கட்டிக்காத்தது வீடே இல்லையாம், அது வெறும் ஆடையாம். புது நெசவுக்கு நூல் வேண்டி பழைய ஆடைகளை தானே எடுத்துக்கொள்ளுமாம் ஒரு பெரு விசை தறி இயந்திரம்!
ஆன்மாவுக்கு ஏது 'சொந்த' வீடு என அடுத்த ஆடை ஒன்றை அந்தத்தறி தானே விரும்பி உடுத்தி விடுமாம்!
பிலாசபி இல்லைங்க. இது வாழ்வின் நிதர்சனம்.
கல்யாணம் பண்ணிப்பார் வீட்டைக்கட்டிப்பார் என்று ஏராளமாய் கடன் பட்டாவது இந்தப்பழமொழியை இன்றளவும் தவறாய் நிறைவேற்றிக்கொண்டிருக்கிறோம், நானும்தான் :-)
உடலே சொந்தமில்லை எனும்போது வீடென்ன காடென்ன ஞானப்பெண்ணே என்று, வாழும் நாள் முழுதும் வாடகை வீட்டில் குடியிருப்போர் நிறைய. 'ஓரிடத்தில் வேரூன்றி வளர நாம் மரங்களல்ல. இடம் மாறி, பயணம் செய்வதே, உலகை (இயற்கையை) ரசித்து அதனுடன் இயைந்து வாழவே நாம் படைக்கப்பட்டுள்ளோம்' என்ற இந்த சித்தாந்தம், பல விதங்களில் நன்மை தரும் உண்மை. கேரளாவில் பெட்டிக்கடை ஒன்றை மட்டுமே சொத்தாக சேர்த்து, கடை விற்பனையில் வரும் பணத்தை சிறுகச்சிறுக சேமித்து ஒரு கணிசமான தொகை சேர்ந்ததும் உலகப்பயணம் செய்துகொண்டிருக்கும் (அடுத்த சேமிப்பு, அடுத்த பயணம்) ஒரு தம்பதி சேர்த்திருக்கும் அனுபவ சொத்துக்களை யார் தருவார் நமக்கு?!
நம்மில் பலருக்கு சொந்த வீடுதான் பெரும் சொத்து. ஆனால் வாழ்நாள் முழுவதும் சொந்த வீடு ஒன்றில் வசிப்பவருக்கு அது என்றுமே 'asset' (சொத்து) கிடையாது!
மெயிண்டெய்ன் செய்ய செலவு மட்டும் உத்திரவாதம். உயிரே போனாலும் வீட்ட மட்டும் வித்துறாதப்பு என்ற வைராக்கியம், பற்று (possessiveness / possession)... வரவு வைக்காது!
வாடகைக்கு விட்டாலும், கூட்டிக்கழித்து பார்த்தால் (பணவீக்கத்தையும் சேர்த்து) மிஞ்சுவது ஒன்றுமில்லை பராபரமே!
இந்தியாவின் ரென்ட்டல் ஈல்ட் எனப்படும் வாடகை விகிதம் முதலீட்டில் 3 சதவீதம்கூட தாண்டுவதில்லை!
உதாரணம்: 75 லட்சத்தில் கட்டிய வீடு, இரண்டு தளம், ஒரு பெரு நகர விரிவாக்கப்பகுதியில்.
இரண்டு தளமும் சேர்த்து மாத வாடகை 24,000 ரூபாய்.
வருட வாடகை 2,88,000 ரூபாய்.
மெயிண்டனென்ஸ் (வீடு கட்டமைப்பு, வெள்ளை / வண்ணமடித்தல் இத்யாதி) க்காக இதில் ஆவரேஜாக 30 சதவீதம் செலவு, I.e. 90000 ரூபாய் தோராயமாக.
ஈல்ட் = 2,88,000 - 90,000 = 1,98,000. ரென்ட்டல் ஈல்ட் தோராயமாய் 2.5 சதவீதம். சிங்கப்பூரில் ஈல்ட் 14 சதவீதம்!
இதற்கு பதிலாய் 75 லட்சத்துக்கு வைப்பு நிதியில் 6 சதவீத வட்டியில் 4.5 லட்சம் வரவு. 30 சதம் வருமான வரி பிடித்தாலும் மிஞ்சுவது 3.15 லட்சம்.
"தப்பு, தப்பு! வீட்டு விலை வாங்குனப்புறம் ஏறுமே! கேபிடல் அப்ரீஷியேசன விட்டுட்டீங்களே" என்கிறீர்களா?
சரிதான், அதற்கு இடம் மட்டும் வாங்கிப்போட்டால் போதுமே!
கட்டிடம் என்று ஒன்று முளைத்தால் காலம் செல்லச்செல்ல அதன் மதிப்பு குறைந்துகொண்டே செல்லும்! டிப்ரீஷியேசன் வேல்யூ என்று சொல்வார்கள். ஒரு கட்டிடம் கட்டி இருபது ஆண்டுகள் ஆனால், அதன் மதிப்பு பூஜ்யம்! அடி நிலத்தின் மதிப்பு சில மடங்கு உயர்ந்து நம் கணக்கை காப்பாற்றி விடும்!
இதற்குதானே ஆசைப்பட்டாய் என நான் இவை அனைத்தையும், செய்து, இன்னும் கடந்துகொண்டிருக்கிறேன் :-)
எதுவுமே தனதில்லை என வாழ்பவனுக்கு உலகே சொந்தம் என்ற புரிதல் இப்போதுதான் எனக்கு வந்திருக்கிறது...
அனுபவ பாடத்தை பகிர ஆசைப்பட்டேன், பகிர்ந்தேன்!
கருத்துகள்
கருத்துரையிடுக