அபார வெண்மை, அய்யகோ!

கட்டுக்கடங்காத மகிழ்ச்சியில் கிராமம் நோக்கி பயணம். இந்த கிராமத்து விதை ஒண்ணு இந்தியாலயே பெரிய software company யில கிளை விரிக்கப்போறதுன்னா சும்மாவா பின்னே?

இந்தியா தனது விவசாயம் சார்ந்த மக்களுக்காக முயற்சித்த பல பொருளாதாரக்கனவுகளை கைவிட்டு உலகமய சோதியில் கலந்த தருணத்தில்தான் எனது துள்ளல் பயணம்.

தாத்தா அந்த ஊரில் மதிப்புடன் வாழ்ந்தவர். அவரை அறிந்தவர்களை இன்றும் 'அவரைப்போல யாரு இருக்கா இப்ப' என nostalgiaவில் முழுகச்செய்பவர். அவர் வீட்டில் எந்நேரமும் மனிதர்கள், விலங்குகள் புழங்கிக்கொண்டிருந்த காலம். கிணற்றில் பத்தடியில் தண்ணீர் (சாமி சத்தியமா!). வீட்டுக்கொல்லையில் மா, பலா, வாழை, கொய்யா, தென்னை, முருங்கை, காய்கறிச்செடி கொடிகள் என கலந்து கட்டி...கிணற்று நீர் பயன்பாடு முடிந்ததும் கடமையாய் இவைகளின் வேர் தேடி ஓடும். ஊர் மக்களுக்கு, குறிப்பாக வேலைநாட்களுக்கு சிம்ம சொப்பனம். கரடுமுரடான பலாப்பழ மனிதர். இதயம் அவ்வளவு இனிமை, ஆனால் a feudalist, typical product of his times. அவருடன் சமத்துவ வாள் சுழட்டி அநேகமுறை சிறுவயதிலேயே மோதியதால் 'சின்ன அய்யா the rebel' என்ற முத்திரையோடு ஓரளவு பந்தாவோடு கோடை விடுமுறைகளை கழித்த ஊர். 

நான்கு கட்டு வீட்டில் பாட்டி மட்டுமே வாசல் திண்ணைவரை அமர்வார். தாத்தாவைவிட பாட்டியை எங்களுக்கு மிகவும் பிடிக்கும். மந்திரத்தால் மாம்பழம் வரழைப்பார், நெல் மூட்டைகளுக்குள் இருந்து! எந்தெந்த மூட்டைகளில் பழுத்துகிட்டிருக்கு என்பது (அவருக்கு மட்டுமே தெரிந்த) பாட்டி ரகசியம்.

முதல் நாள் தேங்காய்ப்பால் அப்பம் தந்து நாங்கள் உண்ணும் அழகை ரசித்து, அடுத்தடுத்த நாட்களில் நாங்கள் once more கேட்டு கொடி பிடித்தாலும் சளைக்காமல் வெந்தய தோசையில் தே.பால் பிழிந்து தந்து அசடுகளாய் நாங்கள் உண்பதையும் ரசிப்பார். உடல் தளரும் வரை அனைத்து வேலைகளையும், மிகவும் தளரும் வரை தன் வேலைகளையும் தானே, செய்தவர். 

இவரிடம்தான் நான் என் வரலாற்றுச்சிறப்பு மிக்க வேலை அழைப்பை பகிர்ந்தேன் 'பாட்டீ, இந்தியாலயே பெரிய கம்பெனி, கம்ப்யூட்டர், சாப்ட்வேர், ஏ.சி ஆபீஸ், நிறைய சம்பளம், பெருநகரத்தங்கல், டாடா! டாடா கன்ஸல்டன்சி சர்வீ்ஸஸ் தெரியுமா? உங்களுக்கெங்க தெரியப்போவுது!' என 'படம்' காட்டிவிட்டு மாந்தோப்புக்கு போய்விட்டேன் (பாட்டி முகப்புன்னகை பளிச்சென்று பிரகாசிக்கும். அன்றும் அப்படியே).

நாள் முழுவதும பாட்டியின் தெரு சொந்தங்களும் ஊர் நட்புகளும் வந்து போய்க்கொண்டிருந்தனர் உறவினர் வெளியூரிலிருந்து வரும்போதெல்லாம் நிகழ்வதுதானே என்று கண்ணில் பட்டவர்களைப்பார்த்து மையமாய் சிரிப்பேன்.

ஆச்சி, அன்று மாலை ஊர் திரும்புவதாய் திட்டம். காலை உணவு முடித்து வெயில் ஏறுமுன்னர் அருகிலுள்ள என் வயதொத்த உறவினனை சந்தித்து விட்டு வயல் தடத்தில் திரும்புகையில் எதிரில் பேரிளம்பெண்கள் கூட்டமாய் கோவிலிலிருந்து. மையமாய் சிரித்ததுதான் நான் செய்த ஒரே தவறு! 

'என்ன சின்னய்யா பட்டணமெல்லாம் எப்டி இருக்கு?'

'நல்லா இருக்கு பாட்டி'

'வேலைல சேரப்போறதா சொன்னாக. நல்லபடியா இரு அய்யா'

'சந்தோஷம் பாட்டி'

'ஆமா, டவுனுல என்னமோ பெரிய படிப்பெல்லாம்படிச்சிட்டு ஏன் இப்படி பொசுக்குன்னு சோப்பு கம்பெனில சேந்தீக?!!!!'

(பிண்ணனியில் பத்துப்பதினைந்து பாட்டிகளின் முரண் நகை வேறு! - wry laughter!).

இதயம் வேகமாய் துடிக்க 'பாட்டி, சோப்புக்கம்பெனியா???? யார் சொன்னது?!'

'உங்காச்சிதான் சின்னய்யா...'

அய்யகோ இவர்களுக்கு என்ன ஆச்சி? எப்படி என் software வேலையை விளக்குவது என யோசிக்கையில் மண்டையில் மணியடித்தது...டாடா 501 - அபார வெண்மை'! Oh my God, என் பாட்டிக்கு என்னை விட டாடாவையும் டாடாவின் சோப்பு பிசினசையும் நன்கு தெரிந்திருக்கிறது என வெட்கி விலகி மௌனமாய் நகர்ந்தேன். பால்போல் வெண்மையான காளைகளும் குதிரைகளும் டாடா 501இன் சக்தியை சுவர், தட்டி, செய்தித்தாள்கள், சினிமா மற்றும் ரேடியோ விளம்பரங்கள் மூலம் இந்தியாவின் மூலை முடுக்குகளெங்கும் ஓடிக்கொண்டிருந்ததை எப்படி மறந்தேன்!

Internet இல்லாத காலத்திலேயே இப்படியாக பட்டி தொட்டியெல்லாம், பதினெட்டு பட்டியெல்லாம் 'சோப்புக்கம்பெனியில் சேர்ந்த என்சினியரு' என வைரலானேன்  அய்யகோ! ('ரொம்ப நல்ல்ல்லவரான பேக்கரி ஓனர் வடிவேலு இதைதான் பிற்காலத்தில் 'கலெக்டர் மீட்டிங்கிலயுமா இதப்பத்தி பேசினீங்க??!' என ஜெர்க் ஆகும் காமெடியாக செய்தாரோ என்னவோ :-)