கனவு தேசமும் நமது கடமையும்

 

நாடு என்பது வரைபடம் வகுத்தது மட்டுமா?

நாட்டுப்பற்று என்பது 'ஜெய் ஹிந்த்!', 'பாரத் மாதா கீ ஜெய்', 'பாகிஸ்தான் முர்தாபாத்!' போன்றவை மட்டும்தானா?

நாடு என்பது என்ன என்று உணர்ந்தால்தான் பற்று வரும்...

என் காலடி நிலம், அதைச்சுற்றியுள்ள உயிர்கள் அனைத்திடமும் நான் பற்று கொண்டால், நிலத்தின் எல்லை வரை பற்று பற்றித்தொடரும். 

பன்னெடுங்காலத்திற்கு முன்பு, மொத்த நிலப்பரப்பும் ஒன்றாகத்தானே இருந்திருக்கிறது...

இயற்கையால் பிரிதொரு நாளில் பிரிக்கப்பட்டு, இப்போது பொருளாதாரத்தால் 'வகுக்க'ப்பட்ட, நலமற்ற  நிலப்பரப்பாக எனது இந்தியா இருக்கும் வரையில், செயலற்ற விமரிசனங்கள் மட்டும் தொடரும்.

நம்மை பிடித்த பெருவியாதி என்ன தெரியுமா?

 'எனது கடமை என்னென்ன என்பது பற்றி அறியக்கூட எனக்கு ஆவல் இல்லை. ஆனால் எனது உரிமைகளுக்காக போராடுவேன்!' என்பதே.

இதற்கு தடுப்பு மருந்து நமக்குள்ளேதான் இருக்கிறது!

People talk about Constitutional Rights All the Time; nobody wants even to think about Constitutional duty of individuals...

காந்தியை வெறுப்பவர் வெறுக்கட்டும், கொண்டாடுபவர் கொண்டாடட்டும், அவர் பல முறை சொல்லிச்சென்றதை மறப்பது மட்டுமே பெரும்பாவம்;

“…if leaving duties unperformed we run after rights, they escape us like a will-o’-the-wisp” [Yong India, January 1, 1925]

“Rights accrue automatically to him who duly performs his duties. In fact the right to perform one’s duties is the only right that is worth living…It covers all legitimate rights…” [Harijan, May 27, 1939]

“If instead of insisting on rights everyone does his duty, there will immediately be the rule of order established among mankind. There is no such thing as the divine right of kings to rule and the humble duty of the riots to pay respectful obedience to their masters.” [Harijan, July 6, 1947]