96 - நாளையே கடைசி, இரண்டாம் முறை தியேட்டரில் பார்க்க :-)
முந்தைய ரிவ்யூவில் சொன்னபடியே இரண்டாம் முறை, தனியே.
சென்ற ரிவ்யூவில் விட்டுப்போன இன்னும் சில நேசப்பூக்கள் பூக்கும் தருணங்கள்:
ராம் தொலைந்தபின் ஆளற்ற அவனது இருக்கையில் தாள முடியாத ஆற்றாமையோடு கைகளை குறுக்காக மடித்து அமர்ந்து, வெறுமை தாளாது விரல்களால் டேபிளில் வலிக்கத்தட்டி வேதனையோடு விலகும் ஜானு.
ரீ யூனியனில் ராமை தேடும் ஜானகியின் கண்கள்.
ஜானகிக்கு உணவுத்தட்டை கவனமாய் விளிம்பு துடைத்து குழந்தை போல் கையில் ஏந்தி வரும் ராம்.
ரீ யூனியன் மேடையில் 'ஒறவும் இல்லாமலே இருமனம் ஏதோ பேசுது' என ஜானு பாடுகையில் பட்டுப்பூச்சி தாவலில் பார்வை பரிமாற்றம்...
"என்னை இறக்கிவிடப்போறியா ராம்?" என நம்ப முடியாத உணர்வோடு தவிக்கும் ஜானு.
'ராம், ரொம்ப தூரம் போய்ட்டியா ராம்?'
"இல்லை ஜானு. ஒன்ன எங்க விட்டனோ அங்கயே நின்னுட்டிருக்கேன்".
சலூனில் ராமின் தாடி மழிக்கப்படுவதை காணும் ஆவலில் பேரார்வ ஜானு.
ரியாலிடியும் ஆல்நர்நேடிவ் ரியாலிடியும் போட்டுத்தாக்கும் அந்த ஏர்போர்ட் ரெஸ்டாரண்ட் நிகழ்வில் கலங்கிக்கொண்டே ததும்பும் இரு ஜோடிக்கண்களில் பறிமாற்றம் பெரும் இழந்துபோன வாழ்வு...
சாலை மையக்கோட்டின் மீது இருவரும் நடக்கையில் ஜானுவின் கை உரச ராமின் விலகல் உடல்மொழி...
ஜானுவை முதல் முதலாய் புடவையில் பார்த்த உணர்வின் தாக்கத்தை சொற்களேதும் இன்றி நம்முள் கடத்தும் ராமின் சைகை மொழி...
'விளையாடத ராம்!' என பதறும் ஜானு...
திருச்சி டிக்கட்டு நொடியிலிருந்து செக் இன் முடியும் வரையில் ஜானுவின் கண்களில் அனிச்சையாய் வழியும் கண்ணீர்...
விடைபெறும் நொடியில் ராமின் கண்களை கைகளால் மறைத்து உடையும் ஜானு...
அதுவரை அடக்கிய கண்ணீர் கன்னத்தில் வழிய ஏர்போர்ட்டிலிருந்து வெளியேறும் ராம்...
மறுபடியும் 'இன்னதென' சொற்களில் கடத்த முடியாத உணர்வுகளோடு எழுந்தேன் நான்.
ஒறவும் இல்லாமலே இருமனம் ஏதோ பேசுது...
கருத்துகள்
கருத்துரையிடுக